Aanhouden

Hoewel solliciteren en werken spannend is en soms met veel spanning gepaard gaat, zijn we ons bewust van de rol van werk bij vervulling van de menselijke psychologische basisbehoeften aan autonomie, competentie en verbondenheid. Het hebben van werk draagt bij aan mentaal welzijn, en het gevoel van het hebben van een zinvolle dagbesteding (Garrels, 2019).

We weten dat werken op de reguliere arbeidsmarkt niet altijd grote financiële vooruitgang brengt, en dat geld een belangrijke drijfveer is om te werken. Kandidaten hebben niet altijd realistische -veelal te hoge- verwachtingen van wat een full- of parttimebaan aan inkomen brengt. Naast de financiële motivatie (die vaak in de praktijk tegenvalt) is ook de sociale motivatie voor de kandidaten met LVB van groot belang. De trots om een goed voorbeeld zijn voor familie, vrienden of kinderen, dat je een baan hebt en inkomen is voor diverse kandidaten een grote drijfveer (Garrels, 2019).

De wensen van een kandidaat zijn niet altijd realistisch en moeten we op zoek naar oplossingen. Iemand met een LVB heeft soms wat meer tijd nodig om te denken en te doen en het omgaan met emoties die op het pad komen kunnen zeker bij de start een uitdaging zijn voor kandidaten. Het vraagt daarom maatwerk om kandidaten met een LVB naar werk te coachen. We zijn ons er bewust van dat vacatures nooit 100% passend zijn, en jobcarving, samenwerking en creatief denken nodig is (De Vries, 2021)

• We brengen negatieve ervaringen in balans door aandacht te richten op wat goed gaat, hiermee vergroten we het zelfvertrouwen.
• We leggen de nadruk op kleine successen.
• We blijven in contact en verbinding, ook als iemand wat meer tijd nodig heeft en iemand niet altijd op zijn/haar afspraken verschijnt.
• We blijven kandidaat ondersteunen, ook als zij een keus maken die niet bevorderlijk is voor de voortgang.
• We bieden ruimte voor groei en ontwikkeling, door te volgen en ons eigen tempo aan te passen waar nodig.

“Ik heb haar gecomplimenteerd dat het ondanks het niet goed was gegaan dat zij toch het werk had gedaan. Zij de heeft de proeftijd helemaal afgemaakt.” (Jobcoach)

Betaalde arbeid staat bij de kandidaat bovenaan zijn wensenlijst. Hij wil kiezen voor een betaalde baan boven een passende betaalde baan. Hierbij legt hij zichzelf een tijdsdruk op. De voor en tegens voor deze keuze blijven we bespreken en in bovengenoemd schema komt het terug. (Jobcoach)

Kandidaat heeft taakstraf opgelegd gekregen. Weigert deelname, meldt zich niet af bij reclassering. Wij krijgen rapportage. Met kandidaat besproken wat de consequenties zijn van het niet meewerken aan de taakstraf en uitgelegd dat hij niet kan “winnen” van de reclassering. Zij voeren uit wat door de rechter is bepaald. Kandidaat zijn verhaal laten doen, hij vindt het niet eerlijk dat hij een taakstraf moet doen. Dat zou niet voor hem moeten gelden. Met hem besproken dat we ons allemaal aan de regels moeten houden, doen wij dat niet dan heeft dat consequenties. Kandidaat accepteert dat niet, blijft volharden in niemand kan mij iets opleggen. Namens en met kandidaat contact gezocht met reclassering om proces niet nog verder te laten escaleren. Uitleg gegeven aan kandidaat waarom we de rapportage willen inzien. Met kandidaat gesprek blijven aangaan over de noodzaak om de taakstraf te voldoen en niet te weigeren. Consequenties van het weigeren uitgelegd, verlies tijdelijk werk, gevangenisstraf, daardoor mogelijk verlies van plaats op woonlocatie. Kandidaat betrokken bij hele proces van mail sturen, antwoord formuleren en rapportage van commentaar voorzien. (Jobcoach)

Bereikbaar, zichtbaar en aanwezig

• We zijn bereikbaar voor de kandidaat om hen steun te bieden na activiteiten die zij hebben ondernomen (fysiek, bellen of appen).
• We hanteren een korte lijn met de kandidaat bij het bezoeken van een werkplek. We sturen reminders voor een afspraken, reizen samen of halen de kandidaat op.
• We gaan met de kandidaat mee op de eerste werkdag, en waar nodig/wenselijk werken we mee.
• We sluiten aan bij de behoefte van de kandidaat rondom contact.

Een kandidaat is twee maanden geleden gestart met een proefplaatsing bij een kringloopwinkel. De laatste weken merk ik dat hij niet meer reageert op een bericht van mij. Dit terwijl ik nu graag wil weten of hij na de proefplaatsing een contract krijgt. En of hij het werk leuk vindt. Ik heb verschillende berichten gestuurd via WhatsApp (2 x per week). Na het uitblijven van een reactie heb ik contact opgenomen met de woonbegeleider. Ik kreeg via de woonbegeleider te horen dat de kandidaat vond dat ik hem te dicht op de huid zat. Dit heeft hij mij niet laten weten. Ik heb dit wel al aangevoeld en de communicatie vooral met de woonbegeleider ingezet. Het voelde voor mijzelf wel vervelend dat ik geen reactie meer kreeg. Tijdens het gesprek met de woonbegeleider heb ik gevraagd wat hij bedoelde met het ‘te dicht op de huid zitten’. Hij vertelde dat hij graag zelf zijn verantwoordelijkheid wilde nemen. Daar heb ik begrip voor getoond. Ik heb mijn persoonlijke frustratie buiten beschouwing gelaten. (Jobcoach)

Tijd nemen en herhalen

• We herhalen informatie tot het begrepen wordt en nemen de tijd om informatie op een begrijpelijke manier uit te leggen. We herhalen zo vaak nodig.
• We komen terug op dingen die eerder besproken zijn, en checken of het begrepen is.

• We benadrukken het belang van een goede samenwerking.
• We informeren het netwerk proactief over de voortgang, en overleggen met regelmaat hoe zij een steunende rol kunnen bieden.
• Wij zoeken de samenwerking van het netwerk om de kandidaat te steunen bij bv. Randvoorwaarden zoals op tijd gaan slapen, wekken, tijdig vertrekken, lunch voorbereiden, zorgen voor een opgeladen Ov-kaart etc.

Vervolg eerdere casus: ….het is duidelijk dat ik zelf moeite heb gehad met het niet reageren van de kandidaat. Dan vraag je je toch af het wel goed gaat. Je wordt ongeduldig. Het duurde erg lang voor ik een afspraak had staan. Ik ben ook niet naar de werkgever geweest om zijn (niet benoemde) verzoek om afstand te respecteren. Dat voelde ook niet helemaal lekker. Wel heb ik zijn woonbegeleider regelmatig geïnformeerd en toch, met een wat langere tussenpauze, weer de kandidaat berichten gestuurd. (Jobcoach)

Kandidaat met detentieverleden woont op woonlocatie. Kandidaat is dakloos geweest, heeft nu een bijstandsuitkering.   Contact leggen is niet eenvoudig, kandidaat vertrouwd nieuwe mensen niet makkelijk. Met kandidaat de toekomst besproken en mogelijkheden om naar ritme/werk etc. te groeien en de ondersteuning die hij daarbij kan krijgen. Optie van een traject voorgelegd. Het programma laten zien, en ik kon daarbij mijn eigen ervaringen inzetten. Samen met kandidaat naar het kennismakingsgesprek gegaan. Kandidaat zelf laten besluiten om te gaan deelnemen ook al vond hij het spannend. Het sportdeel in de middag trok hem aan. Eerste dag van deelname kandidaat opgehaald en “samen over de drempel” gegaan. Trainers van het traject gevraagd om kandidaat op woonlocatie op te halen en terug te brengen om te laten zien dat hij gewaardeerd wordt en gewenst is. Kandidaat en begeleiders van de woonlocatie op sleeptouw genomen door de positieve kanten van deelname te benadrukken. Hierbij ook consulent gemeente en trainers van het traject erbij betrokken. Op trainingsdagen had ik contact met begeleiding (is hij uit bed en onderweg?) en kandidaat en trainers. Begeleiders woonlocatie blijven activeren voor ondersteuning van de kandidaat: dus vragen hoe was het, herinneren aan tijdig slapen, tijdig opstaan, tijdig vertrekken. (Jobcoach)

• We benadrukken het belang van samenwerking tussen kandidaat/netwerk/jobcoach en werkgever.
• We blijven nauw betrokken bij kandidaat en werkgever, en vragen proactief naar zowel de kwaliteiten als aandachtspunten op het werk.
• We zijn bereikbaar en proactief in het contact.
• We steunen/ontzorgen de werkgever met betrekking tot de eventuele administratieve last bij het aannemen van een kandidaat.